મેરુ તો ડગે પણ જેનાં મનડાં ડગે નહીં પાનબાઈ,
મરને ભાંગી પડે બ્ર્હમાંડ રે,
વિપદ પડે પણ વણસે નહીં રે પાનબાઇ,તોઈ હરિજનનાં પરમાણ રે.
ચિત્તની વૃતિ સદા નિર્મળ રાખે રે, કોઇ દી’ કરે નહીં આશ રે,
દાન દેવે પણ, રેવે અજાજી રે, વચનુંમાં રાખે વિશ્વાસ રે.
હરખ રે શોકની જેને ના’વે રે હેડકી ને આઠે રે પહોરે આનંદ રે
નિત્ય રહે સદા સંતોના સંગમાં તોડે રે માયા કેરાં ફંદ રે.
તન મન ધન જેણે પ્રભુને અર્પે રે, ધન્ય નિજાજી નરને નાર રે,
ગંગાસતી એમ બોલ્યાં રે પાનબાઇ, પ્રભુ પધારે એને દ્વાર રે.
Meru to dage pan jena manada dage nahi panaba’i
Marane bhaangi pade brhamaand re
Vipada pade pan vanase nahi re panaba’i
Toi harijan na paramana re
Meru to dage pan….
Chitt ni vruti sada nirmal rakhe re,
Ko’i di kare nahi asaa re
Daan deve pan، reve ajaaji re
Vachanuma raakhe Viswaas re,
Meru to dage pan…
Harakh re sokani jene na’ve re hedaki,
Ne aathe re pahore aanand re
Rahe sada santona sangama,
Tode re maaya kera fanda re
Meru to dage pan….
Tan man dhan jene prabhune arpe re
Dhanya nijaaji nar re naar re
Gangasati ema bolyam re panaba’i
Prabhu padhaare ene dwaar re,
Meru to dage pan…
